Zuurbekje

Het is een saaie zondagavond. Zoals gewoonlijk is er na Studio Sport niets op tv wat enigszins de moeite waard is. De treurbuis noemt dichter Gerrit Komrij de televisie. Hij heeft helemaal gelijk! Dan maar weer naar de kroeg, kan ik gelijk de hoofdpijn van de vorige avond kwijtraken. Gelukkig is het best een mooie maartse avond, zonder regen en niet te koud.
Ik ben duidelijk niet de enige met dit idee. De tent zit halfvol, best opmerkelijk voor een avond als deze. En ik tref warempel wat goede bekenden. De man zonder kin zit verderop, knikt eens naar mij en ik knik terug. We zitten dus op deze saaie zondagavond maar weer eens aan de bar en hebben een bekende, altijd weer terugkerende discussie: wie wordt er dit jaar kampioen? Ach, alles beter dan over je werk praten.

Rond een uur of tien wordt het alweer wat stiller, tja men moet morgenvroeg weer aan de bak. Maar het bier smaakt mij nog te goed om al weg te gaan en één van mijn maten is ook blijven hangen.
Als de deur opengaat, kijken we onwillekeurig wie er binnen komt. Hè nee; hij weer. Frank komt moeizaam aan lopen en moet zich staande houden aan de barkruk naast die van mij. Zuchtend hijst hij zich op erop en probeert met dubbele tong te bestellen. De barman weigert eerst iets te schenken, maar laat zich toch door hem overreden. Als Frank zijn eerste teug binnen heeft, zegt hij Nou, nou. We gaan gewoon verder met ons gesprek, Frank heeft wat te melden maar het zal wel weer hetzelfde zijn als altijd.

Frank werkt freelance en helemaal gratis voor een radio-piraat die ergens in de stad zit. Zijn uurtje is gevuld met vrij goede muziek en Frank's gewauwel: Uh, dit was uh de nieuwe van uh de uh Golden Earring. Duh. Tegenover anderen geeft hij zich dus uit voor dj; voor ons is hij nog steeds Zuurbekje. Het is een beetje standaard dat hij in de wc in de kroeg over zijn nek gaat en hij kan niet goed mikken.
Hij heeft wat te melden en we kunnen hem niet tegenhouden. Ik ben net opgepakt door de kit. Uh, uh. Half uur, uh, op het uh bureau gezeten. Zeiklui! En hij neemt nog een teug.

Er wordt van ons verwacht dat we vragen wat er gebeurd is, we doen dat echter niet. Hij gaat ongevraagd verder met zijn verhaal. Om kort te gaan: hij is door de piraat ontslagen en heeft daarna flink gezopen om zijn agressie kwijt te raken. Toen dat niet hielp heeft hij een winkelruit van Albert Heijn ingetrapt. Hij trekt zijn broekspijp op en laat een grote pleister op zijn kuit zien. Zeiklui, zegt hij nog maar een keer en drinkt zijn glas in één keer leeg en ramt het op de bar. Nog één!  De barman schudt zijn hoofd, Wegwezen, Frank!
Frank zucht, Zeikert. Hij loopt de kroeg uit en slaat de deur zo hard mogelijk dicht.

We schudden net als de barman onze wijze hoofden en gaan verder met onze intellectuele discussie over voetbal.
============================================