zaterdag 3 december 2016

Heinz von Sprudelwasser


In de periode 1970 tot en met 1975 was het niet moeilijk om een baan te krijgen bij de belastingdienst. De dienst klopte zelfs aan bij scholen om een beetje reclame te maken voor zichzelf.
Dus zo bijzonder was het niet dat ik juist daar een baan vond.

Op het management na bestond de hele bemanning van ons kantoor uit jongeren, varierend van een jaar of 16 tot 25. Binnen het gebouw hadden we vier mensen die aangeduid werden als mijnheer. Geen wonder: ze waren meer dan 30 jaar ouder dan de rest.

Het was altijd een waar feest als er weer eens een nieuwe collega werd aangenomen, een nieuw aspirant-ambtenaar. Als je het een jaar volhield, werd je aangesteld. Dan was er een korte ceremonie in de kamer van het Hoofd van Dienst en werd de eed afgenomen op de bijbel of deed je "de gelofte" als je niet gelovig was.

Als we hoorden dat er weer eens iemand was aangenomen, werd er heftig gespeculeerd. Wat zou het voor iemand zijn. De jonge knapen hoopten altijd dat het niet weer zo'n "grijze mus" zou zijn, of zo'n duffe vent als ik was. De meiden hoopten op een jonge gozer met de uitstraling van een popster. Soms was het een leuk meisje en die werd dan vanaf dag een belaagd door het duo wat de illustere bijnaam de Casanova Boys droeg. Beide waren getrouwd, maar waren niettemin zeer bereid om zo'n nieuweling alle plekjes (vooral de donkere) in het gebouw te laten zien.

Op een dag wisten we dat er weer een nieuwe was. Niemand had nog iets gezien, op de receptioniste/telefoniste na. Zij wist te vertellen dat het een knul was die Heinz heette. Veel verder kwam ze niet, want ze werd direct door de Chef de Bureau teruggestuurd naar de receptie. "Ga jij eens als de bliksem terug naar je telefoon!"

De Casanova Boys waren hevig teleurgesteld en de volgende uren werden besteed aan het filosoferen over Heinz. De 57 variaties kwamen er uiteraard aan te pas, wat de vraag uitlokte bij de dames of er wel zoveel variaties waren. Aanbiedingen om ze te laten zien was het gevolg. Het lachen was niet van de lucht en de sous-chef trachtte ons vergeefs aan het werk te krijgen. Uiteindelijk wist iemand haast wel zeker dat de nieuwe Heinz von Sprudelwasser zou heten.

Toen de nieuwe door de sous-chef werd rondgeleid, bleek hij Hans te heten. Hij viel nogal uit de toon, met zijn kortgeknipte haren en zijn pak. Verder noemde hij iedereen "mijnheer". Het was wel duidelijk dat hij zware eerste weken zou krijgen te verduren.

De opstelling van de bureaus was nogal schools met twee bureaus naast elkaar in twee rijen; de plek van de nieuwe was een beetje in het midden, vlak voor de Casanova Boys. Die begonnen met proppen te gooien, daarna met paperclips, maar Hans was onverstoorbaar en probeerde te werken.
De twee smoesden even met elkaar, liepen toen naar voren en gingen op het bureau van hun slachtoffer zitten.
"Wat heb je daar een gek ding om je nek?", zei de ene.
"Straks stik je nog!", zei de andere en knipte de stropdas van Hans bijna volledig af.

Dit was Hans toch echt te gortig en hij deed zijn beklag bij de sous-chef. De Casanova Boys werden gedwongen om hun excuses aan te bieden en de das te vergoeden.
De volgende dag droeg Hans geen stropdas meer, maar nog wel zijn pak. Uiteindelijk kostte het hem meer dan een jaar om van zijn naam Heinz von Sprudelwasser af te komen.
===========================================