vrijdag 20 mei 2016

De Verneder-nis



Op zich was Fred een hele aardige collega, maar er zaten wat bijzondere kantjes aan. Bewonderenswaardig vond ik het dat hij er altijd van uit ging dat hij onweerstaanbaar was voor vrouwen. Op zichzelf was hij al stevig gebouwd, maar het was duidelijk dat hij zijn bordje graag een keertje extra opschepte bij de warme maaltijd. Daarnaast was hij al op vrij jonge leeftijd het slachtoffer van wat collega Bram "de ziekte van Hedel" noemde. Bram was de gelukkige eigenaar van een medische encyclopedie op het Belastingkantoor. Soms raadpleegden wij hem en zijn boekwerken als er exorbitante bedragen op belastingaangiften prijkten wegens een bepaalde ziekte. De ziekte van Hedel kenmerkte zich volgens Bram door het hebben van meer haar op je kont dan op je schedel.

De stem van Fred was wel opmerkelijk: het was een diepe sonore stem, die als je hem hoorde deed denken aan die van een bekende tv-presentator met een heel ander postuur. "Wat denk jij hiervan?", vroeg hij op een zonnige zomerdag aan mij. Het was vrij gebruikelijk om elkaars kennis en intuitie te gebruiken. Hij liet me een staatje zien van investeringen in een bedrijfje, ergens in de binnenstad. Sommige dingen zouden inderdaad voor prive kunnen zijn, dat was ik met hem eens. "Vind je het de moeite waard om er veel aandacht aan te besteden?", vroeg ik. Het stelde alles bij elkaar geteld niet veel voor. En om nu op elke slak zout te gaan leggen in deze tijd van kosten-en-baten-analyses leek me niet raadzaam.

"Ik heb haar opgezocht op internet en op LinkedIn lijkt het mij een leuke dame. En ze heeft een mooie telefoonstem." De nijvere Fred had haar al gebeld en zelfs een afspraak gemaakt om een kijkje te nemen in het bedrijf. "Toe, ga morgen met me mee. Gaan we daarna ergens een biertje drinken." Hij had mijn zwakke plek gevonden.

De afspraak bleek al vroeg in de volgende middag te zijn, zelf had ik verder niet veel om handen en het zonnetje lokte. Ik ging dus mee, per fiets zodat er geen belemmeringen zouden zijn voor de rest van de middag. Onderweg zagen we op een terrasje wat collega's zitten waarvan wij wisten dat ze een grote zaak aan het onderzoeken waren, wellicht een grote fraude. We zwaaiden vrolijk naar elkaar: "Op naar een bedrijfsbezoek!"riep Fred naar de zon-genieters. "Tuurlijk!", riepen ze in koor.

Het bedrijf wat Fred wilde bezoeken, zat in een prachtig karakteristiek pand. De - het moet gezegd - aantrekkelijke dame leidde ons rond en wees ons de investeringen aan. Fred zette plichtsgetrouw vinkjes op de lijst, die hij zo handig had geprint. Het ging trappetje op en trappetje af in het middeleeuwse pand en spoedig was het duidelijk dat zij vond dat het klaar was.
"Waar is het koffie-apparaat en de audio?", vroeg Fred streng.
Ze kreeg een kleur: "Die staan tijdelijk in het prive-deel van het huis. Tijdelijk, omdat de onze kapot zijn gegaan." Het leek er op dat haar deodorant haar in de steek liet; het was vrij benauwd aan het worden in het pand, misschien ook werd ze wat zenuwachtig van die loerende ambtenaren.
"Tja, dan hebben we toch een probleem", oordeelde Fred, "Ik ga dit corrigeren."
"Ik begrijp het", reageerde ze deemoedig.

De dame bood ons nog koffie aan, maar Fred deelde haar goedmoedig mee dat we haar niet langer zouden ophouden. We groetten, verlieten het pand en beklommen onze fietsen. Op weg naar de kroeg was Fred wat stil, hij dacht duidelijk na over het afgelopen uurtje. Dat bleek toen we achter ons eerste glas zaten.
"Zag je hoe nederig ze werd? Als jij er niet bij was geweest, had ik er zo kunnen nemen. Ik ken die types, die willen maar wat graag. En het liefste nog als het vernederend is. Hup, zo in een van die nissen. Ik kon gewoon ruiken dat ze wilde." Hij begon er bijna van te sputteren, zijn lippen vol schuim van het bier.

"Ik denk dat ik een hele geschikte voor je zag: een echte verneder-nis", lachte ik, niet bepaald serieus. Hij nam een slok van zijn bier en werd even stil, dacht waarschijnlijk nog even terug aan de nissen en welke ik bedoelde. Ikzelf moest denken aan zijn vrouw en drie kleine kindertjes, die thuis op hem zouden wachten.
==========================================

Geen opmerkingen:

Een reactie posten