Straatnieuws

   Het is een prachtige lentedag als we net binnen de openslaande deuren van Café Marktzicht in Amersfoort van een mooi biertje genieten. De barkeeper heeft ons een mooi biertje aangeraden, maar we hebben besloten om eerst maar eens te genieten van een lentebok. Die kennen we, is gewoon erg lekker. Voor ons, dus echt buiten, staat een tafeltje waaraan twee klanten zitten die een stevige pot zitten te schaken. Smaak hebben de heren ook, allebei hebben ze een bokaal met trappist voor de neus staan. Het zonnetje staat op dit tafereeltje en op ons en we zitten heerlijk half weg te soezen.

   "Straatnieuws kopen, heren?" De bebaarde man laat zijn krantje zien aan de schakers. "Het is mijn laatste. Maken jullie me los?"

   "Wat heb je er in vredesnaam mee gedaan, man?" vraagt één van de schakers. "Heb je je reet eraan afgeveegd of zo."

   De bebaarde man moet er van giechelen, schudt zijn hoofd. "Het is echt mijn laatste!"

   De schaker vindt duidelijk dat het blaadje te vies is om aan te pakken en denkt na. Zijn tegenstander kijkt geamuseerd toe en ook wij zijn benieuwd naar de afloop.

   "Weet je wat, ik geef je twee euro op voorwaarde dat ik dat vieze ding niet hoef aan te pakken."

   De verkoper is duidelijk blij met dit idee, neemt de munt aan en salueert bijna; "Balleeft", zegt hij. "Heren! Fijn weekend!" En hij loopt het plein af met zijn krantje. 

   Vaag heb ik het idee dat dit een trucje is geweest, op deze manier kan hij dat ding tig keer verkopen.

 

   Een uurtje later, terwijl er al een revanche-potje wordt gespeeld, komt de verkoper langs op zijn fiets. Hij zwaait uitbundig naar de schakers en die zwaaien terug.

   Wij besluiten te verkassen, even een kijkje te nemen op de Hof. Als we het plein op komen, wijs ik mijn vrouw op een man, die met een vies gezicht een exemplaar van het Straatnieuws in de prullenbak stopt. 

====================================================