Zo'n verzoek kan je natuurlijk niet weigeren en dat deden we dus ook niet. "Vraagt u maar, hoor."
Zuchtend werd de ene kruk bij de andere gevoegd en werd ons het stuk papier onder de neus geduwd.
"We kunnen het stemlokaal niet vinden."
Mijn vrouw pakte het formulier van haar aan en wees naar een regel. "Het stemmen is pas volgende maand. U bent gewoon een maand te vroeg."
Maar we konden ons de verwarring wel een beetje voorstellen, we hadden net een stemming achter de rug. Je bleef bezig op het moment. De oude mevrouw zuchtte ervan. Hij nam het anders op: "Kijk dan ook wat er op staat voor je ons in avonturen stort. Nu hebben we dat hele eind voor niks gelopen."
Ik kon het toch niet laten: "Maar het is wel fijn dat we hier mogen stemmen. Toch? Er zijn zat landen waar de mensen bijna nooit of helemaal nooit stemmen."
Dat waren we helemaal met elkaar eens en we vervolgden onze weg. Iets verderop zag ik hem toch weer zijn hoofd schudden en zijn gemopper weer beginnen: "Jij altijd!"
Zij reageerde niet meer, had het al zwaar genoeg om vooruit te komen.
Een maand later kwam ik alleen het stemlokaal in de pastorie binnen, mijn vrouw had postaal gestemd.
Het paar was net klaar met stemmen, zag ik en hij herkende mij: "Het is gelukt hoor! We hebben gestemd."
"Moest uw vrouw niet stemmen?" vroeg de oude mevrouw terwijl ik naar de tafel met de stemregistratie liep.
"Nee, die heeft het al gedaan," antwoordde ik. "Postaal."
"Kan dat ook?" vroegen ze in koor.
"Jazeker," zei ik. "Gewoon even aanvragen; is zo geregeld."
"Waarom weet jij dat soort dingen nou niet?"hoorde ik hem mopperen terwijl ze het gebouw uit liepen.
Wat zij antwoordde kon ik niet verstaan. Wel wat hij zei terwijl de deur al dichtviel: "Jij altijd!"
====================================================
Geen opmerkingen:
Een reactie posten